Pamięci Floriana Marciniaka

W 107. rocznicę urodzin pierwszego naczelnika Szarych Szeregów złożono kwiaty pod jego pomnikami w Kościanie i Czempiniu.

W środę, 4 maja, w rocznicę urodzin hm Floriana Marciniaka harcerze oraz delegacje samorządów Kościana, Gminy Kościan i Powiatu Kościańskiego złożyły kwiaty pod kościańskim pomnikiem harcmistrza.

Dzień wcześniej radni powiatowi z Czempinia oraz członkowie Stowarzyszenia Porozumienie Ziemia Kościańska złożyli kwiaty przed pomnikiem Floriana Marciniaka w Czempiniu.

Fot. Jacek Oleniczak, Zygmunt Kramek

Florian Marciniak - harcmistrz, pierwszy naczelnik Szarych Szeregów.
Urodził się 4 maja 1915 w Gorzycach pod Czempiniem w chłopskiej rodzinie, jako szóste z dziesięciorga dzieci Pawła i Wiktorii z Szajków. W 1926 roku wyjechał do Poznania, gdzie podjął naukę w Państwowym Gimnazjum im. św. Jana Kantego. Po zdaniu matury w 1934 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. Później pracował w Banku Związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu.

Od młodych lat należał do harcerstwa, w którym był drużynowym 21 Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Reytana, wiceprezesem Akademickiego Koła Harcerskiego im. Heliodora Święcickiego w Poznaniu, kierownikiem Wydziału Młodzieży w Wielkopolskiej Komendzie Chorągwi Harcerzy. Był najmłodszym harcmistrzem w ZHP (stopień uzyskał 10 maja 1938). W latach 1937–1938 pełnił funkcję zastępcy komendanta Harcerskiej Szkoły Instruktorskiej w Górkach Wielkich koło Skoczowa (jej komendantem był Aleksander Kamiński).

Z chwilą wybuchu wojny pracował w Pogotowiu Harcerzy w Poznaniu. Wraz z Franciszkiem Firlikiem, m.in. kierował akcjami przeciwpożarowymi i zabezpieczał urzędy państwowe. Po ewakuacji wojska i władz z miasta, przedostał się 8 września 1939 do Warszawy i razem z wielkopolskimi instruktorami zorganizował Pogotowie Harcerzy, po czym został mianowany jego komendantem.

Tuż przed kapitulacją stolicy, 27 września 1939, otrzymał nominację na naczelnika Szarych Szeregów i był nim aż do aresztowania. Pod koniec września 1939 roku wziął udział w spotkaniu instruktorów harcerskich, na którym postanowiono o przejściu harcerstwa do podziemia. Wywarł duży wpływ na program wychowawczy i plany działania tajnej organizacji.

6 maja 1943 został aresztowany w Warszawie. Osadzono go w Poznaniu w Forcie VII, skąd trafił do obozu w Żabikowie, następnie do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen, w którym prawdopodobnie dnia 20 lutego 1944 roku został zamordowany.