Widzę pozytywną energię

Ze Zbigniewem Majchrzakiem, nowym dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 4 im. Mariana Koszewskiego w Kościanie, rozmawia Karina Jankowska

- Z początkiem roku szkolnego 2020/2021 został pan nowym dyrektorem ,,czwórki’’, zastępując na tym stanowisku Emilię Grajewską-Banaszak. Proszę przybliżyć początki pańskiej pracy w oświacie.
- Od 1 września 1998 roku pracuję w Szkole Podstawowej nr 4 imienia Mariana Koszewskiego jako nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie. Wcześniej przez kilka miesięcy pracowałem w szkole podstawowej w Starym Luboszu. A jeszcze wcześniej, przez sześć lat, pracowałem w Zakładach Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W 1997 roku ukończyłem historię kierunek nauczycielski na Uniwersytecie imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Zastrzyk pozytywnej energii dostałem, gdy wyróżniono mnie tytułem „Nauczyciel na 6” w konkursie organizowanym przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i czasopismo „Filipinka”. Moją kandydaturę zgłosili uczniowie, a było to w 2001 roku, czyli na początku mojej nauczycielskiej drogi. Byłem jednym z czterdziestu wyróżnionych nauczycieli z całej Polski. W latach 2009-2017 pełniłem funkcję przewodniczącego Wojewódzkiego Konkursu Historycznego dla uczniów gimnazjów. Byłem odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie konkursu, za ocenianie prac. Dwukrotnie finał odbył się w Kościanie, a jednego roku było aż 360 uczestników. To było ogromne przedsięwzięcie i gdyby nie pomoc dyrekcji i nauczycieli byłoby bardzo trudno. Zawsze mogłem liczyć na ich wsparcie, także przy organizacji Wielkiej Loterii, podczas której w ciągu dwóch, trzech tygodni sprzedawaliśmy po 12 tysięcy losów. Szkoda, że zmiana przepisów wszystko skomplikowała, ale znaleźliśmy inny sposób, by pomagać potrzebującym.

- Kiedy pojawiła się myśl, by wystartować w konkursie na dyrektora szkoły?
- W 2008 roku ukończyłem kurs kwalifikacyjny „Zarządzanie oświatą”, ale nie myślałem wówczas o tym, by ubiegać się o stanowisko dyrektora szkoły. Dopiero kiedy pani dyrektor Emilia Grajewska-Banaszak zdecydowała się przejść na emeryturę, zacząłem to brać pod uwagę. Konkurs na dyrektora szkoły ogłoszono w ferie zimowe i odbył się on 16 marca.

- Czyli tuż przed lockdownem. Był pan jedynym kandydatem?
- Tak. W wyniku postępowania konkursowego powierzono mi tak odpowiedzialne zadanie, jakim jest kierowanie szkołą. Już w drugiej połowie sierpnia rozpoczął się dla mnie czas intensywnych przygotowań do rozpoczęcia nowego roku szkolnego. W tym czasie mogłem liczyć na wsparcie i życzliwość wielu osób, za co im bardzo dziękuję.

- W dość trudnym czasie przyszło panu zaczynać, bo z powodu epidemii koronawirusa szkoły nie działają normalnie.
- Wychodzę z założenia, że skoro zaczynam od czegoś tak trudnego, to potem może być już tylko łatwiej. Kiedyś mówiło się, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. I tego się trzymam. To rzeczywiście trudny czas, wszyscy mamy więcej obowiązków, a musimy zwrócić uwagę przede wszystkim na zapewnienie bezpieczeństwa w szkole. I my nauczyciele, i uczniowie, i rodzice zdajemy sobie sprawę, że ten czas jest „inny”. Wierzę, że wszystko szybko wróci do normy i będziemy już tylko wspominać jak to było w czasach pandemii. Jestem przekonany, że tak będzie.

- Planuje pan wprowadzić jakieś zmiany i nowości, czy będzie kontynuował dotychczasową drogę swoich poprzedników?
- Myślę, że radykalnych zmian nie będzie, jednak w pewnych obszarach działalności szkoły zmiany te na pewno nastąpią. Wiele działań, które bardzo dobrze się sprawdziły, będę kontynuował. Mówię na przykład o pracy z uczniami zdolnymi, o osiągnięciach sportowych, pomocy psychologiczno-pedagogicznej, szkoleniach kadry, wolontariacie. Chciałbym podkreślić, że nawet w tak trudnym czasie, jakim był miniony rok szkolny, mieliśmy laureata konkursu wojewódzkiego. W najbliższym czasie największym wyzwaniem dla naszej społeczności szkolnej będzie kapitalny remont szkoły. W czerwcu przyszłego roku rozpocznie się termomodernizacja budynku. Zakres prac jest spory – od wymiany okien, przez wymianę instalacji centralnego ogrzewania, montaż ogniw fotowoltaicznych, remont dachu, po ocieplenie budynku. W związku z tym będzie konieczna reorganizacja roku szkolnego polegająca na tym, że w jedną sobotę każdego miesiąca będą odbywały się zajęcia szkolne, co pozwoli uzyskać więcej czasu na przeprowadzenie remontu szkoły.

- Nie zdecydował się pan na zmianę swoich zastępczyń. Nadal funkcję wicedyrektorek pełnić będą Hanna Konieczna i Lucyna Napierała.
- Tak i bardzo koleżankom dziękuję, że się zgodziły na współpracę ze mną. Doceniam ich wiedzę i doświadczenie, którymi się ze mną dzielą.

- I tak jak poprzednicy będzie pan dzielił z paniami gabinet?
- Na razie tak, jednak chciałbym, aby każdy z dyrektorów miał oddzielny gabinet. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda się tego dokonać.

- Co uważa pan za największe wyzwanie stojące przed nim jako dyrektorem?
- Chciałbym, żebym po pięciu latach mógł powiedzieć, że zrobiłem wszystko jak umiałem najlepiej, i żebym nie miał sobie nic do zarzucenia. Zdaję sobie sprawę z tego, że każdy rok będzie inny. Na początku czeka mnie na pewno wiele nowych wyzwań, ale mam nadzieję, że uda mi się im sprostać.

- Przez lata był pan opiekunem samorządu uczniowskiego, z którym organizował liczne akcje charytatywne...
- W tym roku mija dwadzieścia lat... Praca z Samorządem Uczniowskim dała mi wiele satysfakcji. Przez te wszystkie lata dzieci i młodzież z dużym zaangażowaniem uczestniczyły we wszystkich działaniach, które podejmowaliśmy. Jednym z priorytetów był dla nas wolontariat, z którego nasza szkoła jest znana. Staraliśmy się pomagać dzieciom i osobom starszym, które tej pomocy potrzebowały.
Wielu byłych uczniów naszej szkoły nadal angażuje się w działalność charytatywną.
W tym roku opiekę nad Samorządem Uczniowskim przejęły koleżanki z grona pedagogicznego. Jako dyrektor nadal będę wspierał działania samorządu.
Już na początku września zorganizowaliśmy zbiórkę pieniędzy na leczenie Hipolita, ucznia naszej szkoły, który zachorował na nowotwór złośliwy nerki. Liczy się każda złotówka. Jak zawsze, możemy liczyć na wsparcie rodziców, uczniów, nauczycieli i pracowników szkoły.

- Co było największym sukcesem tych minionych dwudziestu lat?
- Jako nauczyciel zawsze cieszę się z sukcesów swoich uczniów. Wielu z nich zostało laureatami konkursów historycznych o różnorodnej tematyce. Praca z młodzieżą dostarcza mi dużo satysfakcji. Często spotykam swoich dawnych uczniów, którzy miło wspominają lata nauki w naszej szkole.
Za działalność Samorządu Uczniowskiego już w 2003 roku otrzymaliśmy „Certyfikat Dobroczynności”, nadany przez Fundację Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”. Rok później zajęliśmy pierwsze miejsce w Polsce w konkursie ,,Rola i miejsce samorządu uczniowskiego we współczesnej szkole’’. W 2012 roku samorząd Zespołu Szkół numer 4 otrzymał statuetkę „Kościan Dziękuje”. Otrzymywaliśmy wiele podziękowań od osób i instytucji, którym pomagaliśmy, między innymi od Domu Dziecka we Wschowie, Domu Pomocy Społecznej w Jarogniewicach, Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Kościanie, Ośrodka Pomocy Społecznej w Kościanie.

- Krótko mówiąc spełniacie marzenia!
- Tak, staramy się to robić. Od trzech lat zmieniona została formuła dorocznej akcji pomocowej, którą organizujemy przed Gwiazdką. Teraz adresujemy ją do osób starszych. Akcja ta przebiega pod hasłem: „Młodsze pokolenie starszemu pokoleniu z szacunkiem i wdzięcznością”.

- Od 2001 roku jest pan organizatorem Powiatowego Konkursu Gwary Wielkopolskiej. Coś wyjątkowego szykuje pan na jubileusz?
- To prawda. Przez siedemnaście lat prowadziłem go wspólnie z panem Jackiem Hałasikiem, popularyzatorem gwary poznańskiej w Radiu Merkury. Jeżeli wszystko się uda, w tym roku w grudniu przeprowadzona zostanie dwudziesta edycja konkursu. Chciałbym, aby była ona wyjątkowa. Każdego roku konkurs cieszył się dużym zainteresowaniem uczniów i nauczycieli.
Konkurs gwarowy motywuje uczniów do poznawania gwary wielkopolskiej, ale jest również dla nich dobrą zabawą i okazją do rywalizacji. Gwara wielkopolska jest ważnym elementem naszego regionu. Język ten jest prawie nieznany młodym ludziom, którzy nie mają możliwości kontaktu z gwarą wielkopolską. Dzięki konkursowi uczniowie mogą zapoznać się z kulturą naszego regionu.
Ogromnym wyróżnieniem była dla mnie Nagroda imienia Stanisława Strugarka, którą otrzymałem w 2011 roku za popularyzowanie gwary wielkopolskiej.

- Przez lata prowadził pan zakład usługowy w Kościanie. Czy w natłoku dyrektorskich obowiązków znajdzie pan czas, by kontynuować tę działalność?
- Po trzydziestu latach pracy podjąłem decyzję o zawieszeniu działalności usługowej.

- Oprócz zawieszenia działalności gospodarczej musiał pan też złożyć mandat radnego Rady Miejskiej Kościana.
- To prawda. Z dniem 31 sierpnia 2020 roku złożyłem mandat radnego. Byłem radnym przez sześć lat. Brałem udział w pracach różnych komisji, pełniłem funkcję przewodniczącego Rady Społecznej Ośrodka Rehabilitacyjnego w Kościanie.

- Ale nadal będzie pan uczył?
- Oczywiście, zawsze pozostanę przede wszystkim nauczycielem. W tym roku szkolnym będę uczył tylko dwie klasy. Myślę, że trochę będzie mi brakowało lekcji historii i wiedzy o społeczeństwie.