Marsz dzieci jednego Boga

Przeciwko barierom fizycznym ale i psychologicznym, jakie odgradzają niepełnosprawnych od świata pełnosprawnych, przeciwko nietolerancji, przeciwko samotności ,,sprawnych inaczej’’ ulicami Kościana 7 maja przeszedł korowód. Uczestniczyli w nim niepełnosprawni wszystkich placówek edukacyjnych i pomocowych, ich rodziny, znajomi, pełnosprawne dzieci, nauczyciele i terapeuci.
(GK nr 170 z 15.05.2002)

Korowód pełnosprawnych i niepełnosprawnych prowadziła radośnie Orkiestra Dęta ,,TON’’. Za transparentem z napisem ,,Razem sprawniej’’ szło ponad pół tysiąca ludzi: uczniowie Zespołu Szkół Specjalnych, podopieczni Warsztatów Terapi Zajęciowej, Środowiskowego Domu Samopomocy, Ośrodka Pomocy Społecznej w Jarogniewicach, Ośrodka Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży, a także: rodziny niepełnosprawnych, przedszkolaki z Przedszkola Samorządowego nr 7, klasa 3 z ,dwójki’’, ponad 50 wolontariuszy - słuchaczy Medycznego Studium Zawodowego, nauczyciele, terapeuci i wychowawcy. Na rynku czekali na nich przedstawiciele samorządów - starosta Jerzy Skoracki i burmistrz Mirosław Woźniak. Tomasz Naglik, terapeuta ośrodka rehabilitacji, w imieniu uczestników imprezy odczytał list otwarty, w którym powołano się na dane statystyczne potwierdzające spychanie niepełnosprawnych poza życie społeczne i na Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej, która głosi, że nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym z jakiejkolwiek przyczyny....
- Niepełnosprawność jest zawsze nieproszona, czasem przychodzi nagle i niespodziewanie. Potem trzeba żyć - lepiej, lub gorzej. Zależy to od osób niepełnosprawnych, ale także, a może przede wszystkim od społeczeństwa - na ile ich zaakceptuje. Od społeczeństwa, czyli od nas - czytał Naglik.
Deklaracje walki z barierami złożyli i starosta, i burmistrz. W niebo poleciało sto zielonych baloników - symbol nadziei na lepsze jutro, a potem na boisku szkoły specjalnej odbył się festyn z tańcami, występami muzycznymi, konkursami sprawnościowymi i nagrodami.
- Dobrze, że to nie my czytałyśmy list, bo pewnie byśmy się popłakały - przyznaje z ulgą Ewa Łaszczyńska, nauczyciel Zespołu Szkół Specjalnych w Kościanie. Pomysłodawca i jeden z organizatorów imprezy. - Serce mi rośnie, jak widzę ten tłum ludzi. Cieszę się szczególnie z radości rodziców. Okazuje się, że oni od lat czekali na taką imprezę. Po raz pierwszy władze wyszły do nich, do ich dzieci. To rodzice najlepiej rozumieją i czują bariery, jakie napotykają ich niepełnosprawne dzieci.
- Pomysł Ewy przez ostatnie kilka miesięcy ewoluował, ale to jedno przyświecało nam cały czas - zebrać się razem, wszyscy, z wszystkich placówek i to nie tylko - jak dotąd - pracownicy, ale właśnie podopieczni, ich rodziny i pełnosprawne - dzieci. Powiedzieć, co leży na sercu i żeby nikt tego dnia się nie bał. Zrobić pierwszy krok, by nie było barier, by się na siebie pełno- i niepełnosprawni otwarli - dodaje Ewa Czuba, również nauczuciel ZSS i współorganizator.
Impreza udała się. Jak stwierdzają obie panie Ewy, bez pomocy rodziców, wolontariuszy i sponsorów, nie dałyby rady. Wszyscy tylko, sprawni i niepełnosprawni, żałują, że następne takie święto dopiero za rok. Bo, że będzie, to już niemal pewne.
ALICJA MUENZBERG